حسینیه(2)

شخصیت عمر سعد

عمربن سعد در شمار رجال لشکری نببوده و شهرت پهلوانی و شمشیر زنی نداشته و فتاک وخونریز که وصف بارز فرماندهان حکومت بنی امیه است نبوده بلکه مردی زاهد نما و محدث وبه اصطلاح "اهل علم " محسوب می شد . و یک روحانی قلابی بوده که حکومت بنی امیه از وجهه ی عوام فریب او استفاده می کرده و به عبارت دیگر از رجال کشوری دوران بنی امیه بوده است ولی ابن زیاد با وجود جمع کثیری مردان شمشیرزن و آدم کش که در طول دوران حکومت خود و پدر خود دور خود جمع کرده بود او از خوشرقصانی بودند که در برابر مأموریت آوردن کلاه سر را می آوردند ، این مأموریت را به عمربن سعد واگذاشت و رشوه ی حکومت ری را به حلقوم او ریخته و او را آبستن کرده بود ، سببش این بود که می خواست برای اقناع مردم و پرده پوشی این جنایت هولناک که کشتن امام مظلوم است از وجهه ی روحانیت و حق به جانب عمربن سعد استفاده کرده باشد زیرا عمربن سعد پسر یکی ازصحابه ی سابقه دار و مهاجرین اولین(سعدبن وقاص) بود و خود نیز مقام روحانیت و حق به جانب داشت وبا شرکت او در جنگ با امام ، عموم مردم تشویق می شدند و این خیانت زیر ریش و عمامه ی عمر بن سعد پنهان می ماند.

در کربلا چه گذشت؟(ترجمه نفس المهموم حاج شیخ عباس قمی) ص260